Kar

Serin bir esintiye kapılmış, yeryüzüne ulaşmadan rüzgarın şarkısına dans eden kar tanesi, umduğunun aksine küçük bir çocuğun dilinde buldu kendini. Soğuk toprağa düşmeye o kadar hazırlamıştı ki kendini, o tatlı ağzında biterken çocuğun, küçük bir parçası aşık oldu sıcaklığına. Yok oldu kristalleri, bembeyaz dalları eriyip dağıldı. Artık bir kar tanesi değildi belki, ama daha güzel, daha özel hissetti kendini. Çocuğun boğazından akan damlalara dönüştü, bir zamanlar olduğu gibi. Zaman uçtu, çocuk büyüdü. Büyüdü, yaşadı, yaşlandı. Kar tanesi çiçek oldu. Yağmur oldu. Bulut oldu. Yaşlı adam ölürken yağmur ağladı, çiçek soldu, bulut karardı.