Martıların bağırışları

Bomboş sokakta çan sesine eşlik ediyo ayaklarım. Etrafımda ne bir insan ne bir ruh. Yalnızca martıların bağırışları yankılanıyo binaların pencerelerinden. Dünyanın benden haberi yok. Sokakların da. Ben geçerken gözlerini dikiyo bana binalar. Sonra unutuyolar oradaki bir anlık varlığımı. Benim bile benden haberim yok. Belki o an rüya görüyorum. Belki kollarımı açıp bıraksam uçucam İstanbuldan.